We zijn onder ouders. Allemaal in een gemakkelijke stoel in de tuin. “Als je zelf mag kiezen, wat leert je kind dan op school? Van 2,5 tot 18 jaar oud! Of stel: je neemt een privé-leerkracht in dienst. Wat moet die bereiken met jouw kind?” De vraagsteller kijkt in het rond. Ik ben blij dat het niet alweer over voetbal gaat. Er volgt een interessante, maar korte uitwisseling van meningen. De vraag was blijkbaar vooral een rode loper voor de vraagsteller om zelf een speech te geven. Jammer. Het onderwerp blijft wel dagenlang in mijn hoofd spelen. Ik breng het hier te berde in de hoop dat jullie, lezers, even mee denken.
Wat wil jij dat je kind leert op school? En klopt dat met wat het daar in werkelijkheid leert? Wie beslist wat kinderen moeten kunnen en kennen? Wat belangrijk is? Is onderwijs een geschenk voor kinderen en jongeren? Of is het een soort kneedmachine die kinderen vormt tot geschenken voor onze samenleving. En wat is dan een geschenk voor onze samenleving?
Als we nu eens op 1 september elk onze verlanglijst aan de leerkracht(en) van onze kinderen zouden geven. ‘Dit zouden we graag willen!’ Het zou ook een vorm van waardering voor het werk van de school zijn. Want daarmee geven we de boodschap: wij vinden het belangrijk wat jullie met onze kinderen gaan doen!
En nu we toch bezig zijn, zou ik graag, als de leerkracht die ik – naast wakkere papa – ook ben, een verlanglijstje per retour geven.
In deze supersnel veranderende tijden moeten scholen keihard werken en mee evolueren om kinderen alle ontwikkelingskansen te geven zodat ze hopelijk gelukkige, gezonde, positieve en vruchtbare mensen zijn in de samenleving van vandaag en morgen.
Dat kunnen we alleen als ouders een beetje rekening houden met ons verlanglijstje. Het is de laatste jaren zoveel moeilijker geworden om te werken met de kinderen.
Smeekbede 1: Bedtijd. Het is erg moeilijk een slapend kind te leren lezen. Smeekbede 2 Huiswerk. Zorg dat je kind zijn huiswerk maakt. Smeekbede 3: schermtijd. Zoek een evenwicht. Wij kunnen uw kind niet elke vijftien seconden een nieuwe prikkel geven. Of weg geswipet worden. Smeekbede 4: Sta achter ons. Natuurlijk mag je kritisch zijn. Maar als je kind voelt dat je achter ons staat, kunnen we er zoveel beter mee werken. We werken met hetzelfde kind, we zijn geen tegenstanders, maar één team. Smeekbede 5: Breng je kind naar school. Ga niet naar een waterparadijs voor een midweek omdat het dan goedkoper is. Ik snap de verleiding. Maar het loopt soms de spuigaten uit. Smeekbede 6: Leer je kind dat gesprekken niet dienen om gewonnen te worden, maar om elkaar beter te begrijpen. En wees daarin een mooi voorbeeld. Dan hebben wij een leukere speelplaats!
Ik zal niet verklappen tegen welke van deze zes smeekbedes ikzelf als ouder de afgelopen jaren heb gezondigd. Maar toch besef ik ook als papa het belang van de verlanglijst van scholen. Mijn kinderen hebben ook meer aan uitgeslapen klasgenoten en aan een fijne schoolsfeer.
Zullen we daar dit schooljaar samen voor gaan! Klaar? Start!
gezinskrantdebond.wordpress.com 
Dagelijks lezen/horen we dat het onderwijs in België erop achteruit is gegaan.
Bij het lezen van het artikel en de smeekbedes, wil ik mijn smeekbedes naar het onderwijs toe ook eens neerpennen:
Smeekbede 1 : er gaat wel heel veel aandacht naar “SCHOOL IS COOL/FUN” ipv het doel van het onderwijs. School kan inderdaad cool/fun zijn wanneer de leerlingen de materie beheersen. Jaarlijks merken we dat de scholen sommige activiteiten/uitstappen één dag voor een toets inplannen …? Kan dit niet ingepland worden na het behalen van de resultaten als beloning voor het gepresteerde werk?
Smeekbede 2 : is het mogelijk om de focus te leggen op het onderwijs nl het lezen en rekenen? Sommige schoolactiviteiten (uitstappen) creëren lees- en rekenachterstand. De kinderen massaal doorverwijzen naar logopedisten, is volgens mij een signaal dat er iets loos is. Dat betekent dat deze kinderen na de schooluren nog gebonden zijn aan afspraken met specialisten. Hierdoor dienen ze constant te presteren waardoor er bij hun gedragsveranderingen ontstaat. Als bezorgde ouders doen we dan massaal beroep op therapeuten zodat ze “normaal” zouden kunnen functioneren in deze wereld. Door al die afspraken met de logopedisten, therapeuten, specialisten, schooltaken etc kunnen deze kinderen zich onvoldoende ontladen/ontstressen op hun manier en schiet er weinig tijd over voor een ontspannend kind-ouder-moment.
Smeekbede 3 : als ouder kan men het leerplan moeilijk raadplegen. Van de school kregen we de informatie dat het leerplan gevolgd wordt en dat ze op het niveau zitten … ? Een doorlichting van de scholen is dringend aangewezen.